De blije eikel
“Goedemorgen mevrouw, heeft u zin om met ons naar Nederland te vliegen?” Een grote glimlach op zijn gezicht verraadt dat hij er lol in heeft. Zijn vrouwelijke collega achter hem, kijkt met een strak gezicht naar een punt ergens 20 centimeter boven mijn hoofd en negeert mijn ‘Goedemorgen deze morgen’. Terwijl ik mijn stoel – 2F – opzoek, zie ik een derde stewardess die vooral druk bezig is met het organiseren van bagage. Want daar hebben wij als reizigers weinig kaas van gegeten, zegt haar gezichtsuitdrukking.
Voor het opstijgen krijgen we de uitleg over de veiligheidsprocedure. Glimlachend zie ik de blije eikel twee rijen voor me. Hij voert zijn routine uit, met veel energie en oogcontact met de verschillende passagiers. Van veiligheidsgordel tot zwemvest, hem krijgen ze vandaag niet uit zijn goede humeur. Achter hem staat de purser van de vlucht haar riedeltje op te dreunen. Ze zucht er nog net niet bij, maar deze norse kastanje heeft er duidelijk weinig zin in.
We vliegen weg en al snel is het tijd voor de hapjes en drankjes. Bij deze maatschappij betaal je voor je eten en drinken en ineens besef ik dat mijn portemonnee in het bagagerek boven mijn hoofd ligt. Toch wil ik een noedelsoep (guilty pleasure, ik geef het toe). De blije eikel neemt de bestelling aan, zegt dat dit ook één van zijn favorieten is en geeft de norse kastanje de opdracht om een ‘noedelsoep voor de knappe mevrouw op 2F’ te maken. Vervolgens beken ik dat mijn portemonnee nog boven me ligt. “Geen enkel probleem mevrouw, dat kan de beste overkomen”, zegt hij enthousiast. De norse kastanje zucht hoorbaar en draait zich om naar het keukentje om mijn noedelsoep te maken. Mijn rugzak komt tevoorschijn, hij maakt nog een grap dat roze ook zijn favoriete kleur is en alle rijen lachen ondertussen mee.
Wat heeft deze man een pret in zijn werk, echt geweldig. Ik weet zeker dat dit de tweede vlucht van zijn werkdag is en dat hij meer dan vroeg zijn bed uit is gekomen. Net als de norse kastanje trouwens, die er ondertussen echt geen zin meer in heeft. De noedelsoep is ze vergeten, en als ik ernaar vraag snauwt ze nog net niet terug.
Twee maanden en vier vluchten met andere airlines verder, herinner ik me nog steeds die ene vlucht, met de puffende purser en de aanstekelijke energie van de vrolijke steward. Die blije eikel die iedereen en dus ook mij een goed gevoel gaf. Dankjewel en ik hoop dat ik snel weer met jou mag vliegen.
Dit blog werd geschreven voor CustomerFirst en gepubliceerd op 28 maart 2018
Geen blog meer missen? Schrijf je in voor mijn maandelijkse CX Greetz!
