Er zijn van die momenten dat je niet kan geloven wat een medewerker doet en zegt. Dat je totaal verbijsterd in een winkel staat en je in je hemd gezet voelt als klant. Dat je het liefst iets heel boos wilt zeggen uit pure onmacht. Ken je dat gevoel?

Het was voor mij even geleden, maar vorige week heb ik het weer aan den lijve meegemaakt. Wat gebeurde er en wat kan je daarvan leren? Read and Weep…

Mijn 16 jarige dochter wilde heel graag naar Appelpop en daar met haar vriendinnen kamperen op het festival terrein. Dan moet er iemand van minimaal 18 jaar mee en de dames haalden me over om ze te vergezellen. Vroeger noemden we thuis Kamperen=Kramperen, dus je weet dat ik niet stond te juichen. Maar je doet alles voor je kinderen! Ik had geen kampeer uitrusting, dus toog naar de Buitensport winkel voor een tent en een luchtbed.

Ik werd perfect geholpen. Had zelfs de mazzel dat de tent in de uitverkoop was. Dus ging ik blij met mijn aankopen naar huis, waar de tent door de twee puber dames binnen no-time werd opgezet in de woonkamer. De eerste test was geslaagd.

Het festival

Vrijdag 11 september. We kwamen aan op camping de Betuwe en kregen een mooi plekje toegewezen, ook nog eens met top buren. Tent opgezet, luchtbed opgepompt en wij gingen richting het fantastisch leuke festival Appelpop (ik ben fan!). Na een muzikaal feest kwamen we midden in de nacht thuis en toen ik mijn tent in kroop, viel me gelijk op dat het luchtbed wel wat zacht was. “Had ik de dop er niet goed opgedraaid?” Gelukkig lag de pomp binnen handbereik en viel ik uiteindelijk in slaap. Halverwege de nacht werd ik wakker en raakten mijn billen de koude Betuwse grond. Oei, een luchtbed wat langzaam leegliep. LEK.

Maar goed, het is een festival, “you win some, you lose some”. Het hoort er een beetje bij. Zaterdag net zo’n festival dag met verschillende muzikale hoogtepunten. Helaas was het regenachtig geworden en toen we om 1u ’s nachts op de camping terug kwamen, regende het pijpenstelen. Ik kroop snel mijn Wildebeast tent in en toen ik eenmaal lag, hoorde ik “Drup, Drup, Drup”. Na een kort onderzoek bleek de rits van de voortent zo lek als een mandje. Het water liep zo mijn binnentent in. Gelukkig werd het na een paar uur droog, maar ik baalde. Moest ’s nachts nog twee keer mijn luchtbed oppompen, want er waren helaas geen kabouters geweest die het lek hadden gerepareerd. Zondag ochtend kwam ik behoorlijk gebroken mijn tent uit en besloot die dag gelijk terug te gaan naar de winkel. Met tent en luchtbed, want dit kon niet de bedoeling zijn.

Het retourneren

Daar stond ik bij de balie. Een meisje stapte op me af. Vroeg wat ze voor me kon doen. Ik legde de situatie uit en ze riep er een collega bij. Of ik het bonnetje nog had. Natuurlijk! Ze keken moeilijk en vroegen of ik de tent wel goed had opgezet. Of ik wist dat ritsen in voortenten altijd lekken, als de regen erop staat. Ik vertelde dat ik me dat niet kon voorstellen. Dat ik graag een nieuw luchtbed wilde en mijn geld terug voor de tent. Want het kampeer seizoen is echt over en stel als ik nu ook tent krijg met een ‘foutje’, dan kom ik daar pas volgend jaar achter. Daar konden ze niet aan beginnen, maar ze gingen uitzoeken wat ze voor me konden doen. Draaiden zich met hun rug naar me toe en liepen weg. “Wacht u hier”.

Tuurlijk. Daar zat ik. Tussen tenten, wandelschoenen, rugzakken. Er was geen empathie voor twee gebroken nachten op een lek luchtbed. Geen “vervelend dat u een lekke tent heeft gekocht”. Ik kon mijn oren niet geloven en door die gebroken nacht was mijn incasseringsvermogen ook niet optimaal. Maar ik besloot me te beheersen. Wachtte en ja hoor daar kwamen de zondaghulpen weer.

“Hallo mevrouw, in principe geven we geen geld terug. Maar voor deze keer doen we dat toch wel”. Zo, mocht ik me even in mijn handen knijpen…. En toen kwam het. “Maar als u de volgende keer een tent koopt, en het is belangrijk dat de voortent niet lekt? Zorg dat u zich beter informeert. En koop dan een duurder exemplaar. “ Mijn mond viel open. Ik kreeg mijn geld terug en nu nog een trap na, dat ik zelf verkeerd had geïnformeerd. Met een boze stem antwoordde ik “ Ik was hier donderdag en heb advies gekregen van een collega van je en die heeft niet gevraagd of ik een lekke rits wilde in de voortent. Ik ben afgegaan op zijn advies en heb daarom deze tent gekocht. Zorg dan zelf voor beter advies en in alle eerlijkheid; verkoop geen rommel.”.

Maar ik wilde nog wel een ander luchtbed. Dat kon helaas niet. Die waren in de winkel uitverkocht, maar ik kon gewoon thuis een nieuwe bestellen. In mijn ooghoek zag ik een tablet, ze hadden dat natuurlijk even voor me kunnen doen. Maar nee, dat meedenken en doen zat er niet in. Dus ik kreeg mijn geld terug voor het luchtbed en de tent. Het was een heel gepruts met bonnen achter de kassa en het geld zou worden teruggestort op mijn rekening. Ook al had ik mijn geld terug, een goed gevoel had ik er niet over. Licht briesend ging ik naar huis.

Hoe niet om te gaan met een klacht

Welke lessen kun je hiervan leren? Vooral wat je NIET moet doen in geval van een klacht.

1. Vertel klanten precies wat ze zelf fout hebben gedaan

Zonder enige empathie voor de twee gebroken nachten en het gedoe, vertelden deze dames dat ik de tent vast verkeerd had opgezet. Dat ik zo dom was, dat ik niet wist dat alle ritsen van voortenten altijd lekken. Mijn tip: Toon empathie. Leef mee. Vraag door. Knik, hum. Maar laat alle kritiek achterwege. Je maakt het alleen maar erger.

2. Vertel wat er allemaal niet mogelijk is

Op het moment dat ik aangaf, wat ik graag wilde qua oplossing, vertelden ze gelijk dat dit niet kon. Geld teruggeven deden ze niet in dit soort situaties. En luchtbedden hadden ze niet meer. Wel wonderlijk dat de oplossing uiteindelijk was, dat ik mijn geld terug kreeg. Met me meedenken in andere scenario’s; dat zat er niet in. Mijn tip: Luister goed naar wat de klant wil. Vraag door naar het waarom van deze oplossing. Zoek dan uit wat de mogelijkheden zijn en denk mee. Vraag na of dit de klant tevreden stelt, dan weet je zeker dat je goed zit.

3. Geef een trap na

Toen ze hadden uitgelegd dat ik mijn geld terug kreeg, werd ook nog even haarfijn uitgelegd, dat ik de volgende keer beter mijn best moest doen bij het uitzoeken van een tent. Oftewel, de tent met de lekke rits in de voortent, was mijn eigen schuld. Want ik had mijn voorwerk niet goed gedaan. Mijn tip: als je tot een oplossing bent gekomen, vraag dan of dit een goede oplossing is. Inventariseer daarna of je de klant nog ergens bij kan helpen. Ik had best hulp gewild met het kopen van een luchtbed.

Gaat dit alleen over deze buitensport winkel? Nee! Want dit gebeurt veel vaker. Helaas. De dames die mij hielpen waren weekend krachten, die als student bijverdienen. Vast goed kunnen verkopen, maar ernstig tekort schieten op het service vlak. Waarschijnlijk niks hadden geleerd over het oplossen van klachten en het belang van meeveren en het tonen van empathie. Ze volgden de interne regels en wisten me deze perfect uit te leggen. Zorg zorg voor gekwalificeerd personeel. Niet alleen qua product kennis, maar ook qua oplossend vermogen. Investeer daar in, want dit kost klanten en is slechte PR.

De nachten in het weekend was ik kamperend best ok doorgekomen, ondanks de ongemakken/ Maar bij het afhandelen van mijn klacht had ik het gevoel dat ik was gaan KRAMPEREN. Jammer en niet nodig.

Wat wil jij dat een organisatie het liefst doet als jij een klacht hebt? Wat is cruciaal voor jou bij het oplossen? Ik hoor het graag als reactie op deze blog!

PS. Deze foto maakt ik als selfie tijdens het opzetten van de tent op vrijdag.