Die levertijd was geen probleem. Alleen, als je eenmaal begint met een nieuwe bank, dan blijkt ineens je héle huisraad ultiem verouderd. Lampen, stoelen, accessoires… Daarnaast moest mijn parket hoognodig geschuurd en gelakt worden. En daarvoor moet de woonkamer leeg. Dus kieper ik de bank dan direct bij het grofvuil? Er komt tenslotte een nieuwe. Of sla ik ‘m voor de zekerheid nog even op? Ik besluit de bankenwinkel te bellen om uit te zoeken wat wijsheid is.

Ik krijg een mevrouw aan de lijn. Ze is een stuk minder aardig dan mijn perfecte verkoper, die helaas een dagje verlof heeft. Ik vraag of zij weet wanneer de bank komt. “Tja, dat weet ik niet. Ik zou het even kunnen navragen, maar ik kan u zeker geen garantie geven dat de bank eerder komt. Want de fabriek is bla, bla, bla….” Een rits aan mitsen en maren gaat langs me heen. Ik leg uit: “Maar mevrouw, ik hoef de bank niet sneller, ik wil alleen weten wannéér u de bank levert.” Helaas gaat ook dat langs haar heen. Vijf minuten lang hoor ik allerlei redenen waarom ze geen antwoord, geen garanties én geen beloftes kan geven. Ze besluit haar verhaal met de mededeling dat ze de fabriek belt en er ergens deze week op terugkomt.

Verwonderd hang ik op. Ga wég met dat indekken. Zeg gewoon dat je het uitzoekt, je best gaat doen voor me en er graag op terugkomt. Slechts twee minuten later belt ze terug. “Mevrouw, de bank komt over vier weken.” Niks aan de hand. Mijn oude bank houd ik nog even en zet ik pas over vier weken bij het grofvuil. Man, man, man, was dát nou zo moeilijk?!